در مراسم تلحیف ابراهیم رئیسی، که به درست
همه او را قاتل تر از همه کسانی می دانند که تا به امروز در ایران رئیس جمهور
اسلامی شده اند، حضور انریکه مورا، معاون هماهنگ کننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا،
بیشتر از حضور بقیه نمایندگان دول خارجی مورد اعتراض قرار گرفت. یک دلیلش آن است
که بسیای از دیگرانی که شرکت کرده بودند، مثل نمایندگان دولت روسیه، سوریه، عراق،
کردستان عراق و امثالهم، جانیانی هستند که در کشورهای خودشان خون مردم را در شیشه
کرده اند.
یکسری از به ظاهر اپوزیسیون خیلی رادیکال
تعجب کردند که بعضی از احزاب و شخصیتهای اپوزیسیون به حضور انریکه مورا اعتراض
کرده اند؛ چرا که از نظر آنها بین رئیسی و انریکه مورا فرقی نیست. از نظر من، اگر
آدم کمی فکر کند متوجه می شود که خیر، بین رئیسی و کل دم و دستگاه جمهوری اسلامی،
با سران کشورهای اروپائی و بسیاری از کشورهای دیگر هم فرق زیادی هست. آنقدر زیاد هست
که من عار دارم حتی مثال هم بزنم!
اما نتیجه ای که از این یادداشت می خواهم
بگیرم این است که چرا نباید یک اپوزیسیون معترض به جمهوری اسلامی سعی نکند شرایطی
مثل دوره فشار بر آفریقای جنوبی آپارتاید را برای ایزوله کردن جمهوری اسلامی ایجاد
کند؟ چرا نباید اعتراض کرد و فشار آورد که کسی جمهوری اسلامی را تحویل نگیرد؟ چرا
اعتراض به جمهوری اسلامی باید مورد اعتراض قرار بگیرد؟ چرا باید از اتحادیه اروپا
قبول کرد که برود با رئیس قاتلان در آن کشور خوش و بش کند؟
۶ اوت ۲۰۲۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر