اعتراضات
این دوره در ایران انرژی زیادی به بسیاری از کسانی که زندگی شان سالهاست در دستان
خونین همین جنایتکاران اسلامی تباه شده است، تزریق کرده. جوانان چشم به دنیای
دیگری می گشایند. هم نسل های من هم، آنهایی که ذوق زده شده اند، روزها و سالها و
دهه های زیادی را به امید یک چنین روزی سپری کردیم. روز بروز بر خشممان افزوده
شده و مصمم تر شده ایم که این رژیم را سرنگون کنیم. هر روز بخش وسیعتری از مردم به
این اعتراضات می پیوندند. ترسشان، اگر ترسی بود، کاملا فروریخته و متحدانه به پیش
می روند.
هم
اکنون ابتکارات بسیار خوبی را به خرج داده ایم که عقب نشنی را هم برای خودمان و هم
امکان عقب نشاندنمان از طرف رژیم را بسیار سخت کرده است. حمله به مراکزی که سمبل
رژیم اند، مثل حسینه ها و مراکز سپاه و بسیج و غیره از این ابتکارات است. برگرفتن
حجابها که مهمترین سمبل سیاسی و ایدئولوژیک اسلامی است. اما این اعتراضات در همین
روزهای اولیه اش باید یکسری ابتکارات دیگری نیز به خرج بدهد که آن را قدرتمندتر
خواهند کرد. یکی از این ابتکارات حمله به زندانها و گشودن درب زندانها و آزادی
بخصوص زندانیان سیاسی است. بسیاری از رهبران جنبشهای اعتراضی هم اکنون در زندانها
هستند. اینها باید آزاد بشوند. این یعنی حمله به و تصرف سمبل قدرت رژیم!
روزهای
خوشی در پیش است. این روزها حتی بهتر هم خواهند شد.
۳
ژانویه ۲۰۱۸
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر