هر دم از این باغ بری می رسد

اعدام جواب ناسیونالیسم کرد به معضلات جامعه است

عبدالله حسن زاده، یکی از رهبران و قدیمی ترین کادرهای ناسیونالیسم کرد در ایران، اخیرا گفته است: «لغو مجازات اعدام در یک منطقه و در یک کشور که فضای فکری و سیاسی و فرهنگی آن مثل منطقه و کشور ما باشد درست نیست. او در ادامه می گوید: در فرهنگ ما اگر کسی بداند که او را نخواهند کشت، بخاطر چیز بسیار کم ارزشی آماده است که کسی را بکشد.  بنابراین بهترین بازدارنده این است که چنین شخصی بداند اگر کسی را بکشد خود نیز کشته خواهد شد.» (بنقل از اطلاعیه کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری) عبدالله حسن زاده که در تمام ٣٠ سال گذشته یکی از مهمترین کادرهای حزب دمکرات کردستان ایران و تا این اواخر برای دوره هائی دبیرکل این حزب نیز بوده است، دارد کنه سیاستهای ناسیونالیسم کرد در برخورد به معضلات اجتماعی را به نمایش می گذارد.

نمی دانم اصلا ضرورتی دارد که کسی امروز درباره مضرات قوانین قصاص و اعدام حرفی بزند. هر انسان شریفی، و لازم هم نیست که فعال سیاسی در عرصه خاصی هم باشد، امروز با قوانین مجازات اعدام مشکل دارد. فقط باید ناسیونالیسم کرد را از این زاویه هم افشا و طرد کرد.

برای اطلاع خوانندگان این سطور بگویم که عبدالله حسن زاده قبل از اینکه تمام وقت فعال سیاسی حزب دمکرات کردستان ایران بشود، ملای یک آبادی در کردستان ایران بود. در خود این حزب ایشان را نه به نام عبدالله حسن زاده، که به نام ملا عبدالله حیاکی می شناسند و مورد خطاب قرار می دهند. هنوز هم بعد از بیش از نیم قرن فعالیت سیاسی با این حزب، نمازش قضا نمی شود. در احادیث و کتب مذهبی ای که پشتوانه تفکر عبدالله حسن زاده هستند، برای رسیدگی به معضلات و شکایات، اعدام و قصاص می کنند، انگشت و دست و پا می برند، شلاق می زنند، زنده بگور می کنند،  در آتش می سوزانند و ایشان جز این، راه حل دیگری نمیداند! ایشان وقتی از «در فرهنگ ما» حرف می زند، منظورشان همان فرهنگ آخوندی است. عبدالله حسن زاده ظاهرا در آن گوشه ای از آبادی ای که ملایی می کرده، «فضای فکری و سیاسی و فرهنگی آن» طوری بوده که باید اعدام بکنند. تراوشات ذهن یک ملای مرتجعی که نمی تواند ببیند در سوئد و کانادا و بسیاری کشورهای دیگر کسی کسی را برای هیچ چیز کوچک و بزرگی به این راحتی نمی کشد، با وجود اینکه می داند اعدام نمی شود. در ایرانی که نصف جمعیتش را اعدام و نقص عضو کرده اند، فقر مرتب آدم‌ها را به دست زدن به کارهای جنائی مجبور می کند. انقلابی که در ایران در جریان است، اتفاقا برای برهم زدن همین مناسبات است. ملا عبدالله حیاکی دارد رسما می گوید که قرار نیست حزب ایشان در فردای قدرت گیری قدمی برای ریشه کن کردن فقر بردارد. راه حل ایشان همان راه حلی است که جمهوری اسلامی ٣٠ سال است آن را بکار برده است. این ملای دارای ذهنیت سایکوپتیک و طالبانی دیگر با چه زبانی بگوید که ایشان همان ملای مرتجع ٦٠ سال پیش است.

جامعه ای را که ملا عبدالله حسن زاده توصیف می کند را من نمی شناسم. حداقل کردستان ایران نیست. کردستانی که من می شناسم، پیشقدم مبارزه برای لغو مجازات اعدام بوده است. کردستانی که من می شناسم بیشترین فعال سیاسی در مبارزه بر علیه حکومت اعدام و اسلام قربانی کرده است. کردستانی که من می شناسم پیش قدم مبارزه برای ریشه کن کردن فقر بوده است. کردستانی که من می شناسم داغ آرزوی اعدام زندانی سیاسی که حکمت مصاحبه این ملای مرتجع است را، بر دل ناسیونالیست‌ها خواهد گذاشت.

حزب دمکرات کردستان، ظاهرا عضو انترناسیونال سوسیالیست، مجمع احزاب سوسیال دمکرات است. اگر این نظرات ارتجاعی و آدمکشانه ملا عبدالله حسن زاده را جلوی نمایندگان این مجمع بگذارند، حتما این حزب ارتجاعی را از محفل خود اخراج خواهند کرد. و ما هم مجبوریم برای افشای خواب و خیال شوم این دار و دسته مرتجع، انترناسیونال سوسیالیست را هم از نظرات ملای مرتجع و ناسیونالیسمی که ایشان نمایندگی می کند، مطلع کنیم.

٥ فوریه ٢٠١٠