سال ١٣٩١ دارد
از راه می رسد. كارگران ایران هم مثل هر بخش دیگری از این جامعه به استقبال بهارش
می روند؛ اما با سفره ای خالی، كه حتی امكان خوشحال کردن فرزندانشان در روز نوروز
نیز از آنها سلب شده است. دستمزد سال گذشته شان را چندین و چند برابر كمتر از خط
فقر تعیین كردند و همان را هم به بخش بسیار عظیمی از كارگران یا اصلا نپرداختند و یا
با تأخیری چند ماهه پرداخت كردند. رژیم اسلامی امسال حتی خوابی بدتر از سال گذشته
برای کارگران دیده است. در گردباد تورم سرسام آور، زمزمه دلخراش تعیین حداقل
دستمزد ٣٩٠ تا ٤٠٠ هزار تومان برای امسال بلند است. نماینده كارفرمایان در شورایعالی
كار گفته است كه كارفرمایان حتی توان اضافه دستمزد یك درصدی را هم ندارند! بخش بسیار
زیادی از كارگران هم انتظار دارند كه در فرارسیدن سال نو، بجای دریافت دستمزدشان،
بجای دریافت عیدی و پاداش سر سال، حكم اخراجشان را تحویل بگیرند!
این آن «عیدی»ای
است كه جمهوری اسلامی برای ٢٥ میلیون كارگر و چندین میلیون بازنشسته در این مملكت
در نظر گرفته است. زندگی ای بشدت سخت و حتی بمعنای واقعی كلمه، ناممكن!
این اما سرنوشت
محتوم كارگران در این كشور نیست. همه ما و از جمله كسانی كه زندگی كارگران را به
معنای واقعی كلمه تلخ كرده و به گرو گرفته اند، قدرت اتحاد كارگران را می دانند.
سال ٥٧ را بیاد دارند كه این اتفاقا كارگران بودند كه در پیشاپیش مبارزات توده ای
و در یك چنین روزهائی در اواخر سال، طومار رژیم شاه را در هم پیچیدند. انقلاب
كردند برای یک زندگی بهتر. رئیس یكی از نهادهای دولتی به نام رحمت الله پورموسی، یادآوری
كرده است كه «در سال ٥٧ با یک ماه حقوق، کارگر می‌توانست دو سکه تمام و یک نیم سکه
خریداری کند و در سال ٨٤ نیز با همین مقدار حقوق می‌شد یک سکه تمام و یک نیم سکه
خرید اما با افزایش نرخ ارز و طلا در سال ٩٠ فقط می‌شود یک نیم سکه خریداری کرد.»
«در سال ٥٧ با یك ماه حقوق می‌شد ١٦٠ كیلو گوشت گوسفند خریداری كرد.» مثال گوشت
آورده شده، چرا كه اكنون كودكی كه در خانواده كارگری متولد می شود، بجای خود گوشت،
حسرت خوردن آن را می خورد. عیدی ای را كه كارگران می توانند به فرزندان خود که چشم
به راه یك تكه گوشت هستند بدهند، و كل جامعه را از شر این حكومت منحوس برهانند، اینست
كه با اتحادی یكپارچه، مبارزه ای را بر علیه این وضعیت شروع كنند و پتانسیل رهبری
كل جامعه را بار دیگر به همه ثابت كنند. این رژیم پوشالی تر از آنی است كه بتواند
در برابر اعتراض متحد و قدرتمند كارگران حتی دو روز هم دوام بیاورد. باید آن خوان یغمائی
را كه بر سر چپاول كارگران و نپرداختن دستمزد و شعبده بازی بر سر تعیین دستمزد
كارگران براه انداخته اند را بر سرشان خراب كرد و برای همیشه به این حاكمیت فقر و
جنایت و جهالت پایان داد. این عیدی ای است كه نه تنها كل طبقه كارگر ایران را
خشنود خواهد كرد، بلكه دنیا را نیز از شر تروریسم اسلامی نجات خواهد داد. كارگران
می توانند.*
١٢ مارس ٢٠١٢
کارگر کمونیست ٢٠٠
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر