بی
بی سی، كه رسانه رسمی دولت انگلیس است، تحلیل‌گری دارد به نام محسن جلالی كه او را
با عنوان «پژوهشگر در موسسۀ خشونت پرهیزی برای دموكراسی در بوستون» هم معرفی می
كند. خاصیت این عنوان پرطمطراق هم این است كه به گفته های وی وزنه و اعتباری بدهد.
ایشان در سایت بی بی سی چند نوشته دارد كه در آنها سعی بیش از اندازه كرده كه دست
دولتهای غربی را در دستان خونین سران جمهوری اسلامی بگذارد و در دو نوشته آخر هم،
«با تماشایِ انتخابات، نمی‌توان برنده شد» و «چرا جمهوری اسلامی را نباید
برانداخت؟» سعی كرده جمهوری قاتل اسلامی را از زیر ضرب اعتراضات مردم بیرون بكشد.
می گوید: «بسیاری از ایرانیان شاید آرزو کنند ایکاش چنین کودتایی (كودتا در مصر)
در ایران (قبل از انقلاب) رخ داده و از پی‌ریزی جمهوری اسلامی جلوگیری شده بود.»
او قبول دارد كه جامعه ایران از جمهوری اسلامی متنفر است، اما حرف دل صاحبان موسسه
دولتی بی بی سی را می زند و درست به همین دلیل هم نوشته اش را نه در كیهان كه در
سایت بی بی سی جا داده اند.
این
نوشته سراسر مغلطه است. فاكتهای غلط درباره انقلاب مشروطه می دهد كه به هدفش در
جلوگیری از شكل گیری یك اعتراض قدرتمند بر علیه جمهوری اسلامی برسد. از اعتراض در
لهستان دهه ٨٠ قرن گذشته مثال می آورد كه توانست دولت آن كشور را به پای میز
مذاكره بكشد و خواسته های خود را بر آن سیستم تحمیل كند، اما سركوبهای خونین
اعتراضات وسیع و خیابانی جمهوری اسلامی در حداقل سالهای ١٣٧٨ و ١٣٨٨ را زیر فرش می
روبد. بالاخره اگر رژیمی مثل رژیم لهستان تن به نشستن به پای میز مذاكره نداد، آیا
این جناب بی بی سی و قلم بدستانش اجازه سرنگون كردنش را می دهند یا خیر!؟
او
در جای دیگری از این نوشته پر مغلطه می نویسد: «هدف جنبش (ضد آپارتاید) بسیار مشخص
بود؛ از بین بردن سیستم آپارتاید و برابری کامل مردم سیاه و سفید در حقوق مدنی، سیاسی
و اقتصادی.» در باره جمهوری اسلامی كه كارش كشتن روزمره شهروندان آن كشور است،
سركوب كردن اعتراض به شلاق زدن بخاطر روزه خواری و لباس پوشیدن است، فقیر كردن هر
چه بیشتر جامعه است و نپرداختن دستمزدها و حذف سوبسید بر مایحتاج اولیه است، تبعیض
بر مبانی جنسیت، مذهب، بر مبنای زادگاه و زبان است، چگونه باید اعتراض كرد و اگر
مثل رژیم آپارتاید صدای اعتراض را نشنید، چه باید كرد؟! اگر گوش رژیمی مثل رژیم جمهوری
اسلامی به آن زبان پیشنهادی بی بی سی بدهكار نبود، مردم چگونه از شرش خلاص شوند؟
بی
بی سی و حقوق بگیران دولت انگلیس در واقع مردم را دنبال نخود سیاه می فرستند. نویسنده
بی بی سی در باره اعتراضات «بنیان كن» می گوید: «حرکت‌های براندازانه عادت دارند
که همه چیز را در مقیاسهای بزرگ بخواهند.» بی بی سی می خواهد كه مردم هیچ چیزی را
فراتر از عبای یك آخوند نبینند. دیروز خمینی بود، بعد رفت پشت خاتمی و امروز هم
مبلغ «اصلاح طلبی» روحانی شده است. نویسنده بی بی سی حتی در نوشته هایش حدود و
ثغور این «مقیاسهای كوچك» را هم تعیین كرده است: دیپلماسی برای رسیدن به یك توافق
با خامنه ای. این تمام آن چیزی است كه ظاهرا مردمی كه ٣٥ سال است از جمهوری اسلامی
شلاق خورده، زندان رفته، قربانی داده و زندگی شان تباه شده است، با پیشنهادات جناب
نویسنده بی بی سی به آن دست خواهند یافت!
اما
گفتن یك نكته دیگر در این باره حائز اهمیت است. نویسنده بی بی سی، آژانس خبرپراكنی
دولت انگلیس، در دایره اپوزیسیون راست كه از دمكراسی خواهی حرف زده و جاهایی هم از
حقوق بشر حرف زده، نمی گنجد. بلكه نویسنده ای است كه نوشته هایش را حتی سایتهایی
چون «الف»، «تابناك»، كیهان و سایت خود خامنه ای هم به راحتی می توانستند درجش
كند. نوشته های این قلم بدست بی بی سی نه دغدغه دمكراسی دارند، نه حرفی از توقف
اعدامها در آن پیداست و نه پایمال شدن همان حقوق مندرج در «بیانیه حقوق بشر» دغدغه
اش است. تمام دغدغه او آشتی غرب با جمهوری اسلامی است كه از این سر شاید بشود جلوی
سقوط جمهوری اسلامی را سد كند!
١٩ ژوئیه ٢٠١٣
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر