بنابه
گزارشات منتشر شده، كمبود نان در چهار استان و مشخصا در شهرهای ارومیه، سنندج، خوی،
اشنویه، اردبیل و پیرانشهر، به یك معضل اصلی مردم تبدیل شده و با شروع اعتراضاتی، یك
بحران مهم را گریبانگیر رژیم اسلامی كرده است. در یكی از این خبرها كه جنبه تحلیلی
هم دارد، آمده است: چنین فاجعه ای در شرایطی صورت میگیرد که خبر پرداخت هفت میلیارد
دلار کمک به سوریه از سوی جمهوری اسلامی منتشر می شود و از سوی دیگر حیف و میل های
میلیاردی در نهادها و ارگان های سرکوب رژیم حساب و کتابی ندارد.
این
موضوع شباهتهای خیلی زیادی به فرانسه ١٧٨٩ و روسیه اوایل ١٩١٧ دارد كه می دانیم
مردم آن كشورها در آن سالهای مشخص چه انقلابات عظیم و ماندگاری را در تاریخ بشریت
به ثبت رساندند. در سال ١٧٨٩، مردم فرانسه و مشخصا مردم پاریس و حومه كه غذای اصلی
شكم پركن آنها نان بود با بحران جدی كمبود نان روبرو شدند. حكومت پادشاه لوئی
شانزده كه در رقابت و انتقام گیری از بریتانیا، دار و ندار مردم زحمتكش و فقیر آن
مملكت را صرف كمك به جنگجویان استقلال طلب و انقلابیون آمریكا كرده بود، مورد
اعتراضات شدیدی قرار گرفت كه به انقلاب كبیر فرانسه منتهی شد. انقلاب ١٩١٧ روسیه
هم درست با یك چنین شرایطی شروع شد. جنگ جهانی اول و پافشاری بر ادامه آن، دار و
ندار مردم فقیر روسیه را خرج جنگ روسیه با رقبایش كرد. در فوریه ١٩١٧ (تاریخ قدیمی
روسیه)، برابر با روز جهانی زن با بالا گرفتن بحران كمبود نان، زنان و كارگران فقیر
و گرسنه دست به اعتراضات گسترده ای زدند كه در عرض كمتر از یك ماه به سقوط
امپراطوری تزار انجامید.
جامعه
ایران امروز در یك چنین موقعیتی قرار دارد. كمبود نان، بریز و بپاشی كه رژیم آدمكش
جمهوری اسلامی راه انداخته است و فشار و سركوبی كه جامعه با آن روبرو است، امكان و
پتانسیل رو آمدن جامعه و خلاصی از این وضعیت را دو چندان كرده است. تا ببینیم
جامعه و فعالین جنبش‌های اعتراضی چه می توانند تحویل جامعه بشری امروز بدهند؟!
٢٩ مه ٢٠١٣
اولین
بار در روزنه منتشر شد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر