سایت فارسی بی بی سی
در بخش «ناظران می گویند …» مطلبی از سعید پوردلیر به مناسبت نرخ حداقل دستمزد سال
١٣٩٢ كارگران ایران درج كرده است تحت عنوان «حداقل نرخ دستمزد كارگران و نارضایتی
كارگر و كارفرما». تظاهر درك «نارضایتی كارگر» عنوان شده در سرتیتر مقاله در واقع
تعارف زشتی بیش نیست. نویسنده بی بی سی می گوید كه اگر كارفرما قادر به پرداخت
دستمزد بیشتر به كارگران نیست، علتش قوانین دست و پاگیری است كه كارفرما را در
اخراج و بیكارسازیهای بیشتر و بیشتر محدود می كند! می گوید: «کارفرما نمیتواند هر
زمان که نتوانست مزد بدهد کارگر را مرخص کند.» و كمی پایین تر هم می نویسد: «در ایران
که مداخله دولت در امور اقتصادی از کنترل قیمت خرده فروشی تا تعیین دستوری نرخ
بهره و ارز را در بر می گیرد، کارفرما قدرت بسیار محدودی در مدیریت محصول و خدمات
خود دارد.» واقعا باید چه چپاولی در این مملكت راه بیافتد تا مفتخورانی كه از قبل
كار و زحمت دیگران می خورند رضایت بدهند؟ آخر دست كارفرما تا چه اندازه باید در به
تباهی كشاندن خانواده كارگران باز باشد كه شما رضایت بدهید؟
اینها خود خوب می
دانند كه در این مملكت آنچه كه بر روی كاغذی، تحت عنوان «قانون»، جائی ثبت شده است
كه مثلا با انسان محترمانه برخورد كنید، كارگر را خودسرانه اخراج نكنید و غیره،
ورق پاره هایی بیش نیستند؛ چرا كه در این مملكت آنچه كه ارزش ندارد جان انسان است.
آنچه كه ارزش ندارد و بی معنی است، اعتراض قانونی كارگر به بیحقوقی است. او اصرار
دارد كه اخراج كارگر قانونی بشود و در مجلس به تصویب برسد كه هر زمان اعتراضی شد و
نیروهای پلیس برای سركوب آن گسیل شدند، وجهه قانونی داشته باشد. او واقعا معلوم نیست
كه نگران چه است. در این مملكت شرایط برای چپاول كارگر حد و مرزی ندارد. دستمزد
كارگر یك چهارم خط فقری است كه دوستان بی بی سی در دایره كارفرمایان در ایران خود
اقرار كرده اند. نرخ استثمار كارگر چقدر باشد كه بی بی سی رضایت بدهد؟ كلیه فروشی،
فحشا، دزدی برای پر كردن شكم، قاچاقچی گری برای پر كردن شكم كودكان و غیره باید چه
ابعادی به خود بگیرد كه سعید پوردلیر و آژانس بی بی سی رضایت بدهند؟
قلم بدستان نان به نرخ
روز خود بی بی سی اگر به خیابانها لندن نگاهی بیاندازند متوجه می شوند مردمی كه زیر
چكمه های قوانین «دست و پا نگیر» تاچر له و لورده شده بودند، چگونه او را نفرین
كرده و بر مرگ او شادی و هلهله سر داده اند. اینها اما قسم خورده اند كه برای همیشه
در خدمت سیاستهای جنایتكارانه ریاضت كشی اقتصادی بمانند، حتی اگر كل اروپا هم بر
علیه این سیاستها دست به اعتراض هر روزه بزنند.
١٩ آوریل ٢٠١٣
(كارگر كمونیست ٢٥٧)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر