در جواب ثریا شهابی

چشمهایتان را بسته فکر می کنید دیگران شما را نمی بینند!؟

ثریا شهابی از حزب حکمتیست خط رسمی مثل یکسری از دوستان دیگر شادنامه ای حول تعلیق عضویت یکی از اعضای حزب کمونیست کارگری نوشته است که چیز تازه ای در آن نیست. این دوستان در این نزدیک به دو دهه ای که از حزب کمونیست کارگری جدا شدند، هویتشان شده است رقص و پایکوبی بخاطر جدائی ها و اختلافات سیاسی در جریانات سیاسی دیگر. تمام نوشته ها و فعالیتهای سیاسی این دوستان را که روی هم جمع کنید، بیش از سه چهارم آن حول شلوغ کردن و رقص و پایکوبی بخاطر اختلافات سیاسی در کومه له و یا هم حزب کمونیست کارگری بوده است. در عالم واقع چیزی نصیب کسانی مثل ثریا شهابی، آذر ماجدی و مختار محمدی، از دو حزب حکمتیست که فکر می کنند تغاری شکسته و ماستی ریخته و در کمین اند که بروند ماستهای ریخته را لیس بزنند، نمی شود.

اما من دوست دارم در مورد پزهای ریش سفیدانه، و پند و اندرزهای حکیمانه ثریا شهابی یک یادآوری ناقابل به ایشان بکنم. حزب کمونیست کارگری کسی را بخاطر نظرات سیاسی اش بیرون نکرده است. آدمهای منصفی که دنبال حقیقت هستند، می دانند موضوع از چه قرار است. نه تنها حزب کمونیست کارگری این کار را نکرده است، بلکه جز حزب حکمتیست به رهبری همین ثریا شهابی، که مهرنوش موسوی را صرفا بخاطر نظرات سیاسی اش اخراج کرد، هیچ نیروی سیاسی چپ دیگری را کسی نمی تواند نام ببرد که عضو خود را بخاطر نظرات سیاسی اش اخراج کرده باشد. ثریا شهابی عزیز هم می داند، اما اینجا هم حقیقت را فدای شادی حقیرانه محفل پرت و هپروت خود کرده است. ثریای عزیز چشمهایش را بسته و چون کسی را نمی بیند، فکر می کند کسی هم ایشان را نمی بیند!

دوم، محفلی که ثریا شهابی همیشه عضو رهبری آن بوده، با اینکه نسبت به جناح دیگر حزب حکمتیست در یک اقلیت ۱ به ۴ بود، با ربودن و تغییر پاسورد و در دسترس خارج کردن امکانات لجستیکی و مدیای حزب برای جناح اکثریت، به شهادت حتی خودشان هم، یک کودتای مشمئز کننده ای کردند که اگر یک جریان معتبری در صحنه سیاست ایران بودند، ‌آبروی هر چه نام چپ بود را می بردند. اما باید خدا را شکرگزار بود که هیچ آدم درست و حسابی و سیاسی جدی آنها را نه جدی می گیرد و نه می تواند با آویزان شدن به افتضاحات سیاسی و تشکیلاتی آنها کمونیسم را خراب کند.

ثریا شهابی و رفقایش در این ده پانزده سال آنقدر افتضاح سیاسی، مانند دستور عدم سر دادن شعار "مرگ بر جمهوری اسلامی"، دفاع از اقدامات حزب الله لبنان، هورا کشیدن برای "مقاومت" مقتدا صدر در بغداد و بصره، و داعش در موصل و حلب به باور آورده اند که حتی لیست کردن آنها حوصله خواننده احتمالی گرامی را از سر می برد.

۱۹ فوریه ۲۰۲۱