«استعفای دو
عضو شورای اسلامی كار كارخانه لاستیك
البرز»
اعتراض كارگران كارخانه لاستیك البرز، از اواخر سال گذشته شمسی تا هم
اكنون كه این یادداشت را می نویسم، یكی از خبر سازترین اعتراضات كارگری در ایران
بوده است. ما در اطلاعیه های مختلف به این مسئله پرداخته ایم. اما خبری كه در
اواخر تیرماه امسال توجه من را به خود جلب كرد، استعفای دو تن از اعضای شورای
اسلامی كار این كارخانه بود. ایلنا، خبرگزاری و بلندگوی خانه كارگر در خبری نوشته
بود كه در پی اعتراضات گسترده كارگران این كارخانه، دو عضو شورای اسلامی كار این
كارخانه استعفا دادند. و كمی پائین تر می نویسد: «یكی از كارگران گفت: به نظر می
رسد مسئولان محلی به اندازه كارفرمای این كارخانه نسبت به اعتصاب آرام ما بی تفاوت
هستند.» همچنانكه گفتم ایلنا بلندگوی علیرضا محجوب و حسن صادقی، نوچه های رفسنجانی
در بین كارگران است. حرف این كارگر معترض را چنان لوث كرده كه خواننده واقعا مشكل
دارد بفهمد كه جریان از چه قرار است!؟ بالاخره منظور از مسئولان محلی چه كسانی است
كه عضو شورای اسلامی در اعتراض به بی اعتنائی آنها شورای اسلامی كار را ترك می
كند. چرا اصولا عضو شورای اسلامی كار بخاطر بی اعتنائی مثلا استاندار از شورای
اسلامی كار استعفا می دهد؟! واقعیت این است كه این «مسئولان محلی» كسانی جز مسئولین
شوراهای اسلامی كار نیستند. و خود ایلنا با تمام كلك و حیله ای كه برای لوث كردن
سخنان كارگران بكار برده است، این واقعیت را نتوانسته پنهان كند كه در چشم
كارگران، شوراهای اسلامی كار، مسئولین دولتی و كارفرماها، در یك جبهه قرار دارند.
شوراهای اسلامی كار ارگان های سركوب رژیم در بین كارگران هستند.
جاسوسانی هستند كه هر جنب و جوش اعتراضی را به حراست و انجمن های اسلامی گزارش می
دهند. این چیزی نیست كه كسی بخواهد به آنها نسبت بدهد، صراحتا در اساسنامه شان
آمده است. اما در چند سال گذشته، بخصوص بعد از سر كار آمدن احمدی نژاد، این
نهادها، مثل تمام نهادهای سر به باند رفسنجانی، مورد بی لطفی باند احمدی نژاد قرار
گرفته است و تعدادی از كارگران هم، به دلائل مختلفی عضو این نهادها شده اند. اما
انسان‌های شریف كه با تاریخچه و ضرورت پیدایش این نهادها آشنائی ندارند، وقتی كه
آنها را در عمل می بینند، با ماهیت واقعی آنها عملا روبرو می شوند، مجبورند بر علیه
آن بایستند. هیچ انسان شریفی نباید عضو هیچ نهادی از جمهوری اسلامی، از جمله شورای
اسلامی كار بماند. شوراهای اسلامی كار، حتی سندیكای زرد زمان پهلوی هم نیستند؛
مستقیم ارگان سركوب رژیم در بین كارگران هستند كه كارگران بین آنها و حراست و
انجمن اسلامی كارخانه فرقی نمی بینند. اگر این نهادها جائی مجبور شده اند اعتراضی
بكنند، كار عجیب و غریبی نكرده اند. حتی رفسنجانی و خامنه ای هم به احمدی نژاد
اعتراض دارند. اعتراض شوراهای اسلامی كار، در چهارچوب جنگ باندها و برای تحت كنترل
گرفتن مبارزات كارگران است و هیچگونه اصالتی برای مردم معترض به دم و دستگاه جمهوری
اسلامی ندارد.
٢٢ ژوئیه ٢٠٠٨
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر