«اعتصاب غذا در ایران خودرو و اطلاعیه مدیریت
حراست»
یكی از اعتراضات
مهم دیگر كارگری كه امسال توجه جامعه را بخود جلب كرد، اعتراض كارگران ایران خودرو
بود كه ماه گذشته در پی عدم ورود كارگران به سالن غذاخوری ابعاد وسیعی بخود گرفت و
نزدیك به ١٠٠٠٠ نفر در آن شركت كردند. در پی این اعتراض مدیریت و حراست این
كارخانه با انتشار اطلاعیه ای از كارگران خواستند كه برای آنها جاسوسی كرده و «تحریك
كنندگان» را به آنها معرفی كنند.
در پی این اطلاعیه
نامه اطلاعیه مانندی بدون امضا در تاریخ ١٠ ژوئیه ظاهرا از طرف كس و یا كسانی از ایران
خودرو منتشر شد كه حاوی نكات مضری به حال كارگران و مبارزه كارگری است. در بخشی از
این نامه آمده است: «مدیریت حراست ایران خودرو! مصایب زندگی ما را وادار به اعتراض
می كند، نه «تحریك» دیگران. مصایبی كه مسبب آن شما، مدیران و شركت و بسیاری نهادهای
حكومتی و غیرحكومتی هستید و باید پاسخگوی آن باشید. «تحریك» بهانه ضدكارگری بسیار
آشنایی است. در دعوای بین ما و خودتان بیهوده پای دیگران را به وسط نیاورید. ما
اهداف و منافع مستقل خود را داریم و در مبارزه خودمان احتیاج به هیچ شاه و قهرمان
و VOA، گروهك چپ و راست و غیره نداریم. ما نه خبرچین شما هستیم و نه
خبررسان به دیگران. …»
این نامه گرچه
به حراست اعتراض دارد، اما منطق حراست در نسبت دادن اعتراض كارگران به «دشمن خارجی»
را پذیرفته است. اگر كسی به اطلاعیه مدیریت و حراست اعتراض دارد، باید همان را بگوید.
باید بگوید كه حقوق مان را بدهید تا كس دیگری دخالت نكند. باید همانی را بگوید كه
در ابتدای جمله گفته و دیگر تبصره و متممی بر آن وارد نكند!
به نظر من موضوع
حتی این نیست كه نویسنده این نامه خواسته این را بگوید كه فرضا در شرایط پلیسی
زندگی می كند و باید یكی به اپوزیسیون بزند تا بتواند مثلا حرفش را در برابر حراست
و مدیریت بزند؛ چرا كه این نوشته اصلا امضائی ندارد! مدیریت ایران خودرو با چنین
نامه ای قاعدتا نمی تواند مخالف باشد؛ چرا كه اگر كسی این چنین به جنگ اپوزیسیون
برود، جمهوری اسلامی نه تنها با او مشكلی ندارد، بلكه اعتراض او به خود را نیز
تحمل خواهد كرد. این نامه حتی پا را از این هم فراتر می گذارد و خبرچینی و جاسوسی
برای حراست را همردیف اطلاع رسانی و مطلع كردن جامعه از مبارزه كارگران می داند!؟
دائما شاهد چنین اعتراضاتی توسط افرادی چون فریبرز رئیس دانا و محسن حكیمی هستیم.
تمام مسئله امروز همین است. اعتراض به جمهوری اسلامی دیگر محدود به یك عده محدود نیست.
چنان توده ای و فراگیر شده است كه بخشی از زندگی روزمره مردم شده است. مقابله
جمهوری اسلامی با آن هم این است كه متشكل نشوید. حزبی نشوید متحد نشوید.
بگذارید موضوع
خودم را از یك سر دیگر در باره این نامه بگویم. این نامه از طرف هر كسی با هر نیتی
نوشته شده باشد، آب به آسیاب جمهوری اسلامی می ریزد و مبارزه كارگر را تضعیف می
كند. در خارج كشور، این نامه توسط گروهی كه با آویزان شدن به اطلاعات و منطق شكنجه
گران و اعترافات گرفته شده از دانشجویان در زیر شكنجه، برای همان دانشجویان پرونده
سازی كرده است، به ای میل آدرسهای مختلفی ارسال گردیده است. اینكه یك چنین نامه ای
دل چه كسی را خنك می كند، خود محك خوبی برای قضاوت می تواند باشد.
٢٢ ژوئیه ٢٠٠٨
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر