اخیرا مصاحبه ای
از رضا رخشان، یكی از فعالین سندیكای كارگران نیشكر هفت تپه، در بعضی از سایتهای اینترنتی
درج گردید. در حاشیه این مصاحبه اظهارنظرهائی شده كه من لزومی به ورود و اضافه
كردن بر حجم این اظهارنظرها را نمی بینم. اما آنچه كه رضا رخشان در این مصاحبه مطرح
كرده است، قبل از آنكه چیزی درباره خود ایشان بگوید، حكایتی است از وضع و حال
طرفداران محتوای مصاحبه ایشان. صدها فعال جنبش كارگری متشكل در نهادها و تشكلهای
مختلف كارگری در ایران و در سراسر جهان به مناسبتهای مختلفی در دفاع از انقلاب جاری
اظهار نظر كرده اند. حداقل دو تشكل كارگری، شورای موقت كارگران ذوب آهن اصفهان و
شورای موقت کارگران مجتمع های پتروشیمی منطقه ویژه اقتصادی ماهشهر در همین مدت
اعلام موجودیت كرده و كارگران را به متشكل شدن فراخوانده اند، كه آن را در چهارچوب
اعتراضات اخیر معنی كرده اند. اما تعدادی كه علی العموم حول چند سایت حاشیه ای جمع
شده و در آنها قلم می زنند و برای همدیگر هم می نویسند، از اینكه یكی از فعالین یكی
از تشكلهای كارگری را پیدا كرده اند كه حرفهائی زده و گویا می شود آن را به مخالفت
با اعتراضات جاری هم تفسیر كرد بزن و بشكن مشمئز كننده ای راه انداخته اند. كمپین
ترور شخصیت راه انداخته اند، در حریم زندگی شخصی افراد دخالت می كنند و دادگاه برای
عدم اجازه به فعالیت سیاسی كسانی در آینده درست كرده اند كه در خیال و دنیای خود
شاید بتوانند این فعال كارگری را جذب كنند.
یك چنین دنیائی
چقدر باید تنگ و حقیر باشد!؟
٢ آوریل ٢٠١٠
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر