دسامبر سال ٢٠٠٨ يعني يك سال پيش، یونان شاهد اعتراضات خیابانی
وسیعی بود كه توجه جهان را برای لحظاتی از بحران مالی، به خشم و اعتراض به بوجود
آورندگان این بحران جلب كرد. اعتراضات اولیه به قتل نوجوانی به دست پلیس آتن شروع
شد و به سرعت مرز درگیری پلیس با چند نوجوان را در نوردید و با همزمان شدن فراخوان
اتحادیه‌های كارگری و احزاب چپگرای یونان به اعتراض به كاهش مزایا و غیره با این
موضوع، چهره‌ای كاملا زیر و رو كننده به خود گرفت. یك ماه قبل از آن هم صدها هزار
نفر در چندین شهر یونان، از جمله آتن به وضعیت معیشتی خود و كاهش خدمات اجتماعی
اعتراض كرده و كشور را برای یك روز در اعتصاب كامل فرو بردند. صحنه برای اعتراضی
توده‌ای چیده شده بود. این اعتراض و خيزش گسترده همچنین همزمان بود با بحران مالی‌ای
كه جهان را در خود فرو برده بود و پس‌اندازهای اندك مردم مزدبگیر را در عرض ساعات
كوتاهی در بسیاری از كشورها، از جمله كشورهای اروپائی دود كرده و به هوا فرستاده
بود. فضای اعتراضی جهان را در خود فرو برده بود. قتل نوجوان آتنی فقط بهانه‌ای شد
كه مردم یكپارچه به خیابان آمده و به سیستم ریاضت كشی نظم نوینی نه بگویند و آن را
به چالش بطلبند.
و در دستامبر
امسال يعني همين روزها در اولین سالگرد این شورش، مردم زیادی به خیابانهای شهرهای
مهم یونان ریختند تا طبقه حاكمه فراموش نكند اعتراض و نفرت عمومی به وضع موجود همچنان
بالاست. اینها اما با احزاب رنگارنگ و با چكمه پوشان خونریزش تهدید می كنند. یكی
از وزرای دولت یونان گفته است: «این پیام صریح را میدهیم که تکرار خشونتهای مرکز
آتن را تحمل نخواهیم کرد و آتن را تحویل خرابکاران نمیدهیم.» اگر كسی با چنین تهدیدهائی
زندگی روزمره خود را رقم میزد، از همان اول دست به هیچ اعتراضی نخواهد زد. از
اعتراض سال گذشته معلوم است كه بر خود لرزیده اند. یونان و در بعدی وسیعتر، كل
جهان زیر چكمه خونین خرابكاران و جانیان است. سیستم ورشكسته و خون آشام سرمایه‌داری،
باید گور خود را گم كند. هر چقدر بیشتر بر ادامه چنین وضعیتی پافشاری كنند، بر خشم
مردم كارگر و زحمتكش می‌افزایند. پلیس یونان، كه حداقل شهر آتن را در سالگرد
اعتراضات سال گذشته قرق كرده است، گفته است ١٥٠ آنارشیست از چند كشور برای برگزاری
سالگرد مرگ نوجوان آتنی به این شهر آمده اند. میتوانند تعداد ناراضیان به وضعیت
برده‌وار نظم نوین جهانی را برای راحتی خیال خود هر چقدر می خواهند پائین بیاورند
و هر انگی و ماركی كه دوست دارند به این معترضین بزنند. اما با سیستمی كه دائم
معترض تولید می كند، جز اعتراض، چه میشود كرد! نكته‌ای را كه باید جدا به آن فكر
كرد، این است كه دنیای غرق در اعتراض، به ابزار قدرتمند اعتراض نیاز دارد. به
متشكل شدن و دارای افق بودن احتیاج دارد. بدون در آوردن قدرت سیاسی از دست بورژوازی،
انسان معترض رها نخواهد نشد و ابزار گرفتن این قدرت سیاسی، حزب كمونیستی طبقه
كارگر و متشكل شدن در این حزب است. یونان متاسفانه هنوز فاقد این ابزار است.
٨
دسامبر ٢٠٠٩
بازتاب هفته ـ انترناسیونال ٣٢٦
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر